تیک عصبی کودکان

پسر کوچولوی شما موقع تماشای تلویزیون چشم‌هایش را مدام باز و بسته می‌کند. گویا بدون اینکه متوجه باشد این کار می‌کند. بعد از چند بار تذکر دادن و صحبت با او وقتی می‌فهمید نمی‌توانید آن را از بین ببرید بسیار نگران می‌شوید و به دنبال راه چاره می‌گردید.

تیک عصبی چیست:

تیک عصبی درواقع حرکات تکرارشونده‌ای هستند که به‌صورت ناخودآگاه انجام می‌شوند و شخص قادر به کنترل آن نیست. تیک‌های عصبی در اشخاص مختلف به‌صورت های متفاوت دیده می‌شود.

مثل باز و بسته کردن چشم، مکیدن لب، بالاپریدن ناگهانی شانه و یا پا، مدام سرفه کردن و یا بالا کشیدن بینی و…

تیک‌های عصبی حتی ممکن است به‌صورت تکرار ناخودآگاه یک جمله هم می‌تواند بروز کند.

تیک عصبی در چه سنی بیشتر دیده می‌شود:

تیک عصبی بیشتر در بچه‌های ۸ تا ۱۲ سال دیده می‌شود و معمولاً در پسرها بیشتر از دختران دیده می‌شود.

تیک عصبی چه مدتی طول می‌کشد تا قطع شود:

معمولاً تیک‌های عصبی در بچه‌ها در عرض چند ماه از بین می‌روند و نیازی به مراجعه به پزشک و روانشناس نیست اما اگر تیک عصبی در کودک بیشتر از ۶ ماه طول کشید آن زمان تیک عصبی مزمن خوانده می‌شود و باید حتماً به روانشناس و یا مشاور مراجعه کرد.

چرا بچه‌ها تیک عصبی می‌گیرند:

مریم دختری خجالتی است و به‌سختی می‌تواند برای خود دوستی پیدا کند. او همه‌جا به همراه مادر می‌رود وقتی وارد پیش‌دبستانی می‌شود و قرار است برای چند ساعت از مادر جدا شود بسیار نگران و پریشان می‌شود. ۳ ماه از شروع سل تحصیلی گذشته و او هنوز هیچ دوستی در کلاس ندارد و معلم عنوان می‌کند که به‌هیچ‌وجه صحبتی از او نمی‌شنود. بالاخره بعد از چند ماه او با یکی از همکلاسی‌هایش دوست شده و با معلمش ارتباط کمی پیدا می‌کند. سال تحصیلی تمام‌شده و او تابستان را در کنار مادر می‌گذراند و بدون مادر حاضر نیست در هیچ کلاس آموزشی بماند در شروع سال تحصیلی او صحبت‌هایی از عوض شدن مدرسه می‌شنود و اینکه قرار است وارد مدرسه‌ای جدید شود. جایی که هیچ‌کس را نمی‌شناسد … او دچار اضطراب شدیدی می‌شود. والدین اما غافل از حال او خوشحال از اینکه می‌توانند فرزندشان را در مدرسه‌ای جدید ثبت‌نام کنند. سه هفته مانده به شروع مدارس مادر مریم متوجه می‌شود که او در طول روز چندین بار چشمش را در حدقه می‌چرخاند و بعد به سمت بالا نگاه می‌کند. سعی می‌کند او را از اینکاربازدارد ولی این مشکل روزبه‌روز بیشتر می‌شود و …

علت اصلی تیک عصبی در بچه‌ها:

اضطراب و استرس زیاد کودک است تیک‌های عصبی بیشتر در هنگام شروع مدرسه و یا در طول سال تحصیلی در فصل امتحانات در بچه‌ها دیده می‌شود.

پس به‌عنوان والدین اولین کاری که باید بکنید این است فشار و عامل استرس کودک را پیدا کنید و محیط آرامی را برایش به وجود آورید.

آنچه تیک عصبی کودک را بیشتر و طولانی‌تر می‌کند:

۱-زمانی که ما والدین با اصرار از کودک کاری بیشتر از توانایی‌اش انتظار داشته باشیم مثل نتیجه امتحانات عالی و یا موفقیت در یک‌رشته ورزشی خاص و … که کودک قادر به انجامش نباشد. این مسئله فشار زیادی به کودک وارد می‌کند و او دچار استرس و اضطراب می‌کند. قرار گرفتن در موقعیت‌های استرس‌زا تیک عصبی را بیشتر و طولانی‌تر می‌کند.

۲-زمانی که ما والدین دچار درگیری و مشکلات باهم هستیم و فرزندمان شاهد دعوا و اختلافات ما است. این مسئله اضطراب شدیدی برای کودک ایجاد می‌کند و تیک عصبی را در او ایجاد و شدید می‌کند.

۳-زمانی که ما بعد از دیدن اولین نشانه‌های تیک عصبی بشدت واکنش نشان می‌دهیم و کودک را برای حرکاتش سرزنش و تنبیه کنیم این کار بشدت تعداد تیک عصبی را بالا می‌برد.

۴-زمانی که کودکی که دچار تیک عصبی است را بترسانیم که اگر این کار را ادامه دهی کسی با تو دوست نمی‌شود و یا همه تو را مسخره خواهند کرد این نوع برخورد علاوه بر بالا بردن تعداد و شدت تیک عصبی عزت‌نفس کودک را بشدت پایین می‌آورد.

برای رهایی از تیک عصبی کودک چه کنیم:

مطمئناً ما به‌عنوان والدین از دیدن کوچک‌ترین مشکل فرزندمان ناراحت و پریشان می‌شویم اما مهم‌ترین نکته‌ای که باید به یاد داشته باشیم این است که:

هرگونه توجه و صحبت با کودک که دچار تیک عصبی است موجب شدید شدن تیک عصبی در کودک می‌شود.

 توصیه ما به والدین در کاهش تیک عصبی:

۱-کودک را زمانی که تیک عصبی ندارد و آرام است در آغوش بگیرید و نوازش کنید. و هر زمان که تیک عصبی دارد به او توجه خاصی نشان ندهید.

رعایت تنها همین نکته در کاهش تعداد تیک‌ها مؤثر است.

۲- فشار و استرس اضافی را از کودک بردارید و به او اطمینان دهید که در هر شرایطی دوستش دارید. اطمینان خاطر کودک از اینکه او را به خاطر خودش دوست دارید نه موفقیت‌هایش موجب آرام شدن کودک می‌شود.

۳- شرایط استرس‌زای محیط خانه را کم کنید این کار به‌سلامت روان فرزندتان کمک بزرگی می‌کند.

۴- در زمان مدرسه با معلم فرزندتان در مورد مشکلش صحبت کنید و از کمک و حمایت ایشان در آرامش کودک در محیط مدرسه استفاده کنید.

و سخن آخر: خونسردی خود را حفظ کنید کودک نگرانی شمارا نسبت به تیک عصبی خود متوجه می‌شود و این مسئله او را هم نگران و تیک عصبی را شدیدتر می‌کند.

آرامش والدین کودک را آرام می‌کند و زودتر از تیک عصبی رهایی می‌بخشد.

موفق باشید…